Η μουσική ήταν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του αρχαίου δράματος. Βρισκόταν στον πυρήνα κάθε παράστασης, όπου απαγγελία, μουσική και τραγούδι αποτελούσαν ένα ενιαίο σύνολο. Τη συνολική ευθύνη της μουσικής είχε ο ποιητής που ήταν συγχρόνως και ο συνθέτης των έργων του.

Στη μουσική της τραγωδίας πρωταγωνιστούσαν τα τραγούδια του χορού, ενώ υπήρχαν και τραγούδια για τους υποκριτές. Οργανική μουσική δεν υπήρχε παρά μόνο σαν σύντομο άκουσμα ανάμεσα στις στροφές που τραγουδούσε ο χορός.

Και στην κωμωδία τραγουδούσε κυρίως ο χορός, ενώ τα τραγούδια των υποκριτών ήταν πιο σπάνια. Κάποιες φορές ανάμεσα στα λόγια των υποκριτών οι ποιητές επέλεγαν να παρεμβάλλουν σύντομους ήχους από μουσικά όργανα για να προκαλέσουν το γέλιο των θεατών. Οι ρυθμοί των τραγουδιών της κωμωδίας ήταν πιο απλοί από αυτούς της τραγωδίας και θύμιζαν τη μουσική των λαϊκών τραγουδιών της καθημερινής ζωής.

Ερυθρόμορφο αλάβαστρο με παράσταση χορεύτριας με κρόταλα. 520 π.Χ. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Από τα μουσικά όργανα στο αρχαίο δράμα χρησιμοποιήθηκε κυρίως ο αυλός. Συνδεόταν με τη λατρεία του Διονύσου, είχε οξύ και διαπεραστικό άκουσμα και μπορούσε να μιμείται πολλούς ήχους. Ο αυλητής έμπαινε στην ορχήστρα μαζί με το χορό και παρέμενε εκεί μέχρι το τέλος του έργου.

Άλλα μουσικά όργανα σε πιο περιορισμένη χρήση ήταν η λύρα και η κιθάρα. Η εισαγωγή τους στο δράμα οφείλεται πιθανότατα στο Σοφοκλή. Σε ορισμένες περιπτώσεις μαζί με τον αυλό μπορεί να χρησιμοποιούνταν κρουστά, όπως τύμπανα ή κρόταλα.

Χάλκινο ειδώλιο αυλητή. Απεικονίζεται να παίζει ένα ζευγάρι αυλών, από τους οποίους σώζεται μόνο ο ένας. Αρχές 5ου αι. π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Δελφών